Mustafa Kemal Atatürk

Büyüklük odur ki, hiç kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, memleket için gerçek ülkü neyse onu görecek, o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktır. Herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. Önüne sayılamayacak güçlükler yığacaklardır,  

  kendini büyük değil küçük, zayıf, vasıtasız, hiç telâkki ederek, kimseden   

  yardım gelmeyeceğine inanarak bu güçlükleri aşacaksın. Ondan sonra sana büyüksün derlerse, bunu diyenlere de güleceksin.  

                                                               1908  Mustafa Kemal Atatürk

Mustafa Kemal Atatürk 

Bir başına kuru kuru, hiç bir anlam yüklemeden Atatürk’ü sevmek, sevmek değil.


Atatürk,
cılız bir sevda olamaz.!
kendisine gün gelip de değişebilir yürek sahipliği yapılan olamaz.!
devrimlerinin takipçiliği, dünden bugüne evrim geçiren bir bağlılık olamaz.!
“izindeyim” diyen, dünü bilmeyen-bugünü yaşamayan-yarını göremeyen olamaz.!
“cehalet batağında” zaman tüketen, Atatürk’ü takdir eden olamaz.!
 göz boyamak için Atatürk’ü anmak, O’nu anlamak olmaz.!

Sırf entellektüel görünme çabasıyla, hakkında mesnetsiz ileri geri konuşanlar var birde.! benim de hiç ama hiç tahammül edemediğim...
“mercimek beyinler” kütlesel açıdan olanaksızlıklar içinde oyalanır durur
çeperi dardır genişleyemez - yeniye yer açtırmaz oksitlenmiş hücre duvarları mevcuttur
kullanılmamaktan kaynaklı beyin oksitlenme yapıyordur
“benim” diyebildiği değerleri yoktur - hep başkasından “ödünç aldıkları” cümlelerle fiziksel görüntüde var! olurlar..gerçeğinde yok...turlar.
“sahiplendikleri” yoktur, daha acınası olan bu yokluktan haberleri de yoktur...
işte tüm bu “yitikliğe” rağmen, Atatürk hakkında mangalda kül bırakmadıkları konuşmaları mevcuttur.

Atatürk’ü anlamak bir kavganın adıdır..gericiliğe, cehalete, esirliğe, zorbalığa, dönekliğe, sindirilmeye, dini alet edenlere, bunlara göz yumanlara, söyleyecek sözü olup ta susanlara ve bunlara benzer nice yakışmayanlara karşı yapılan kavgadır.

Atatürk’ün 20.yüzyılın ilk yarısında söylediklerini, başardıklarını, uyguladıklarını ve uyarılarını 21.yüzyılda hala anlamayanların olması kahrediyor insanı elbette. Aslında tartışmaya açık olmayan konuların hala soru-cevap halinde tartışılıyor olması da ayrı bir trajedi.


-Mustafa Kemal neden ilahlaştırılıyor..
-Neden sadece Atatürk kanunla korunuyor..
-Peygamber mi Atatürk mü..


Ben de çok nadir olsa da,bu tarz densiz sorulara denk geldiğimde Ata’mın saygı ile andığım ismini, mantıksız soruları cevaplamak için kurulacak cümle içinde geçirtmemek adına, cevapsız bırakırdım. Doğruluğuna inandığım De Levis’in şu sözünü hatırlamak, cevapsız bırakmamı kolaylaştırıyordu. 


“ Bir insanın zekası verdiği cevaplardan değil, sorduğu sorulardan anlaşılır.”




Ve öğretmendim, biliyordum ki, kimseye potansiyelinden fazlasını anlatmakla, öğretmekle zaman kaybetmemek lazım. Ben susmadan, hiç bir soruyu cevapsız bırakmadan kavgamı başka metodlarla vermeye hep devam ettim. Konuşulacak platformlar - muhattap kabul edilecek bireyler başka yerlerdeydi benim için. 


Kendi yaşamına bir mum dikememiş hayatı karanlık şahıs, kalkar da destursuz - düstursuz utanmadan ülkeyi karanlıktan aydınlığa çıkarmış Atatürk’ü eleştirir.!


Adama sorarlar, “ bre kendini bilmez, sorumluluk alıp da hangi taşın altına elini koydun yada ne başardın da kaç taş üstüne taş koydun, ülken - şehrin - neslinin devam edeceği çocukların için dün yada bugün ne öğrendin..yarınlar için ne hedefledin..”


Eğitim Derecelerimiz ve Mesleklerimiz her ne olursa olsun, hiç farketmez


Atam'ın dediği gibi ;

"Vatanını en çok seven, görevini en iyi yapandır."